Magia

Podnosisz dzień, leniwą powieką,
Okruchy skradasz niewinnych swawoli,
Błagasz by się nie skończyło
To nagie błyśnięcie bliskości z poranka,

Nie możesz opuścić ciepłej pieni,
Z niechęcią odpychasz nagie milczenie,
Prosisz by życie stanęło w miejscu
By spełniło się w przestrzeni to uniesienie,

Okalasz mimozami błękitu wspomnienie sprzed chwili,
Jeszcze marzeniami pływasz pośród przepięknej jawy,
Rozpuszczasz ciało swe w drugim ciele
Rozkoszą karmisz niemałą,

Niechaj to zaciśnięcie do „entej” trwa
Wanilią przenikając smaki i tajemnice,
Intymność nasza to magii skarb… i
Niech pozostanie tak na wieki.

autor

Zielona Mrówka

Dodano: 2009-02-01 12:47:11

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie