Magia wody
Masz ją na ustach czujesz jej smak
Bierzesz ją w ręce coś jest nie tak
Ona umyka przez palce ucieka
Dopasowaniem kroplą urzeka
Ona utula twe myśli zmartwienia
Wskaże kierunek drogę spełnienia
I równowagę bo zmyje twe rany
Zimna i piecze czystością ciecze
Jest mokra i tuli
Rozkosznie brzeg muli
Czasem oderwie popłynie dalej
Łaskawym nurtem zabierze w fale
Cierpliwym głosem towarzystwo umila
Spadając na skałę kamień gnębiła
Cierpliwa była i go rozbiła
Ogień zgasiła się nie zmieniła
W postaci deszczu spadła na ziemię
I odmieniła to ludzkie plemię
Czy woda w duszy miejsce znajduje?
Pytam się Ciebie bo ja to czuję.
autor
Vadir
Dodano: 2016-02-09 00:11:50
Ten wiersz przeczytano 938 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Troszkę rozwleczony temat, dało by się to napisać
krócej, byłoby mocniejsze. Poza tym stanowczo zmienił
bym tytuł, aby czytelnik do samego końca był trzymany
w napięciu i dopiero na końcu dowiedział się z puenty,
że chodzi o wodę. :)
Poprawione ;)
Czasem wiersz, jak kubeł zimnej wody... :)
Jest w niej magia i siła, bo drąży kamień, a i my
składamy się z niej w ok. 60-70 procentach.
Ciekawe to Twoje uwielbienie dla żywiołu, poprawiłabym
jednak wersyfikację - konkretnie te wystające wersy.
I " to ludzkie plemię", nie "te".
Pozdrawiam :)
Woda to życie. Ładny wiersz, pozdrawiam przed snem-:)
Pozdrawiam Panią również, dziękuję za pozytywną ocenę
i serdecznie pozdrawiam. Zapraszam na inne odsłony
żywiołów.
Piękny opis wody. Ładny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.