Magia zwykłych rzeczy
Anioł z porcelany patrzy na mnie
Lśnią smutne jego błękitne oczy
Skrzydła ma delikatnie uniesione
Otacza go blask poświaty
Obok w wazonie stoją kwiaty
Barwny bukiet uśmiecha się wesoło
Wypływają zeń kojące aromaty
Czar unosi się wokoło
Na półeczce misiu spogląda z góry
Oczka ma czarne niczym węgle
Buźka uśmiechnięta nosek brunatny
To prezent walentynkowy od ciebie
Ścianę zdobi obraz w złocistej ramie
W skromnym wazonie polne kwiaty
Wyjątkowe w swej prostocie
Tworzą bukiet nader bogaty
Komentarze (1)
Gdybyśmy byli bardziej uważni, moglibyśmy dostrzegać
magie właśnie w tych najbardziej zwykłych rzeczach,
podobno dla Buddy zwykłe kamienie były piękniejsze niż
największy kamień Koh i noor dla Królowej Angli.
Wiersz uroczo o tym wszystkim mówi:)