Magnetyzm księżyca
Jest noc...
Na jeziorze pustka...
Tylko my...
I nasza biała łódka...
Płyniemy pomiędzy gwiazdami
Wzruszeni uniesień falami
Z dala od brzegu
Monotonii życia biegu
I niepotrzebne były nam wiosła
To miłość nas tutaj wyniosła
I magnetyzm księżyca...
On tak lekko łódź rozkołysał
Oboje czuliśmy tę moc
Kołysała na falach się łódka
I tylko ta noc...
...ta noc, była za krótka..
autor
taki_1
Dodano: 2005-07-18 00:09:09
Ten wiersz przeczytano 541 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.