Magnolie
Zakwitły nad Niagarą.
Urzekłaś mnie swym pięknem magnolio,
z zachwytu popadam w lekkie dreszcze.
Pijesz wodę Niagary do woli
o którą prosisz jeszcze i jeszcze.
Chcę popłynąć malutką łódeczką
po wierzchołkach różowych magnoli,
dotkąć sercem każdego kwiateczka
i odpłynąć szczęśliwa powoli.
I wznieść oczy ku górze do Pana
zapytać, czym mnie jeszcze zachwyci
gdy proszę, zawsze zginam kolana.
Tym pięknem pragnę oczy nasycić.
Róż kwiecia, zieleń i błękit nieba
kolory pięknie, w tęczę zebrane,
cóż Panie mi do szczęścia potrzeba?
Czy to piękno i dla mnie jest dane?
Komentarze (42)
Dziękuję za czytanie i komentarze pod moim wierszem.
Piękna magnolia wody Niagary pijąca.
Piękny rozmarzony wiersz:)))) Pozdrawiam serdecznie z
uśmiechem:)
Aż chciałoby się na własne oczy zobaczyć:)
cudowny wiersz jestem pod wrażeniem tego piękna które
nam opisałaś ...tak Bóg nas ukochał że dał nam tyle
piękna na tej ziemi Tobie Broniu dał wrażliwą dusze i
ogromne serce kochasz świat czuje to w Twoich cudnych
wierszach:-)
pozdrawiam serdecznie
Takie drzewa z "liliami" mogą swym pięknem prawie
każdego powalić na kolana, Broniu!
buziule
pięknie, pachnące magnolie
Dziękuję serdecznie za poczytanie i komentarze pod
moim wierszem. Pozdrawiam.
:-)
Magnolie i u mnie zakwitły to zachwycający
widok.Pozdrawiam serdecznie.
Oj, zazdroszczę, a u nas jeszcze nie kwitną :))
Pięknie, jakbym je widziała...
Pięknie, jakbym je widziała...
Broniu, przepięknie jak zwykle napisałaś. cudownie tak
patrzeć na kwitnące magnolie, lecz u mnie jeszcze nie
kwitły...klimat inny troszeczkę, ale są przecudne. tak
subtelnie z takim rozmarzeniem dałaś ten fantastyczny
przekaz...Pan dał to szczęście dla Ciebie, obejrzeć
cud natury...pozdrawiam serdecznie. dziękuję za
komentarz i odwiedziny.
magnolie to damy wśród kwiatów, są piękne ale wolę
polne kwiaty,
ładnie napisałaś, słonecznego dnia Broniu