Maja i Gucio mają dzieci...

Smutna bajka

... + Pozdrawiam (:-)}

Super wesoły ironiczny wiersz:)) Pozdrawiam cię Sandro
Stello z uśmiechem:))

życie, życie- takie właśnie jak w twoim wierszu

Mąż to duże dziecko, a co gorzej trzeba go wychowywać
do końca życia, ale też coraz częściej się zdarza, że
to dzieci wychowują swoich rodziców i stawiają im
warunki. Dobry wiersz. Pozdrawiam :)

Drodzy, dziękuję za miłe spostrzeżenia, nie mogę do
Was zawitać...lecę na noc do pracy. cały dzień
przespałam...i to też duży problem MÓJ...słońce świeci
a ja śpię, bo w nocy pracuję
tak nie dobrze to ja wiem, że życie swoje marnuję...
lata lecą, uciekają... napiszę coś o tym...
dziękuję za odwiedziny i miłego dnia i życia dalszego(
bez stresów bo to zabija człowieka, duszę i
ciało)dziękuję Wam.

ja się zastanawiam po co mi napięcie reguł i
wychowania skoro chce sobie i bliskim pomagać? może
ktoś zna ich inny sens niż stresować gdy robimy nie
właściwie. pozdrawiam

Stello super bawisz i tak trzymaj
pozdrawiam

nie obrażasz tylko pokazujesz real...pozdrawiam
serdecznie.

Fajna ironia:)
Pozdrawiam:)

przyszły czasy
jak widzicie
jakie bajki
takie życie...

pozdrawiam pięknie:)

:))) niech Gutek błaga...super:) pozdrawiam

Życiowy obrazek i to bardzo,
Sandro,a humor nie do końca wesoły...
Pozdrawiam serdecznie.

dobrze napisane :)

Dobre jak w rzeczywistości:). Pozdrawiam serdecznie