Majowe po wojnie

Pogasły wojenne pożary i ostygły armaty,
wszystko po wojnie zmartwychwstaje
siedli ludzie na progach i liczą swe straty,
rozpacz i ból im powstać na nogi nie daje.

Zapamiętałam pierwszy rok po wojnie
i krzyż za wsią przy którym narzeczeni
przysięgi składali. Żegnali się spokojnie.
Zginęli, lub wracali bombami okaleczeni.

Zbliżał się wieczór. Zwierzęta koryta lizały.
Ludzie dołączają do grup, idą w krzyża stronę
Bezzębne szczęki starców pokornie wymawiały
"módl się za nami i pod Twoją obronę"

Pamiętam matkę, która jak gęś gąsiątka,
dziewięcioro swoich dzieci pod krzyż prowadzi,
ojciec z wytartej książeczki czytał litanię,
on tylko jeden we wsi z czytaniem sobie poradził.

Z rozmodlonych ust wyrywa się wołanie
"Od ognia, głodu i wojny zachowaj nas Panie"
Wracają w nadziei że nie będzie głodu,
na łąkach szczaw rośnie, w kartoflach lebioda.

Srebrna rosa i gęsta mgła cichą wieś okrywa
Ludzie jak duchy wracają do domów spokojnie.
Gasną lampy naftowe i świerkowe łuczywa
by rano się zbudzić i lizać rany zadane na wojnie.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2014-05-10 Dodano: 2014-05-10 19:26:06

Ten wiersz przeczytano 1633 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie