Maki

Zawsze będziesz. Uwierz tylko. Jestem, istnieję i zrozum moje dotychczasowe życie. Zmień je. Ja... nie umiem, wybacz Moniko... nie umiem. Zbyt długo to siedzi we mnie. Nauczyłem się z tym żyć. Nie potrafię uwierzyć, że ktoś może chcieć. Wybacz

***
pole owinięte kwiatami ziemi
tak naturalne i ciepłe ziarna życia
każdego dnia powstaje nowe
nowe życie, uroczyście wyciągające swe dłonie - liście
tak prosto i beztrosko
usycha.
Umiera.
Zanika pozostawiając ślad w dłoni ziemi
znak o istnieniu i o nowych powstających żyć
z jednego kwiata, powstaje łąka zasypana czerwonymi makami.

autor

Wiaterek

Napisany: 2006-09-25 Dodano: 2006-09-25 20:13:54

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie