Makowa panienka

Baba siejąc mak, tuż za chatą, na polu,
do chłopa tak woła: - Ono tu! Głupolu!
Pomóż mnie tu w siewce, ty stary pacanie,
bo ciemniutka nocka mnie przy tym zastanie.

W podskokach poleciał chłop prosto do szopy,
gdzie wiodły deptane babskim kapciem tropy,
pochwycił pospiesznie wiszące cepisko
i wybiegł z tą myślą: - To załatwi wszystko!

Leciał z nim, jak strzała puszczona z cięciwy,
między redlinami, mordu baby chciwy.
Wywijał bijakiem nad głową koliska
(sztuka to niełatwa, gdy przyjrzysz się z bliska).

Ale w nocy lało, śliską była gleba,
by stracić przyczepność niewiele więc trzeba.
Choć pewności nie mam, bo było daleko,
to gdyby nie cud, zostałby kaleką.

Spytasz mnie dlaczego, wszak daleko było...
Już ci odpowiadam - coś go podrzuciło
w powietrze wysoko i to z taką mocą,
jakbyś go wystrzelił gigantyczną procą.

Gdy już tak szybował w przestworzach bezczelnie,
rozważałem - zginie, czy tylko pierdzielnie.
Ale rozważania na nic się nie zdały,
bo pierwej na ziemię kapcie pospadały.

Po kapciach onuce, tuż po nich siermięga,
na końcu zaś gatki, gdzie brunatna wstęga
wiła się swobodnie jak Dunajec Czarny,
o chłopie nie wspomnę, z nim był koniec marny.

Z przestworzy prościutko "przyziemił" na babie,
(dobrze, że babina smyrgnęła gdzieś grabie),
bo gdyby spóźniła się - o choćby "nano",
lądowanie by było pewnie nie to samo.

Mak, ten do siania, wiatr rozwiał po świecie,
chłop babę do dzisiaj w szczerym polu gniecie.



excudit
lonsdaleit

18:50 Niedziela, 12 października 2014 - ...

autor

lonsdaleit

Napisany: 2014-10-12 Dodano: 2014-10-12 18:49:58

Ten wiersz przeczytano 1285 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie