Mała

Mai

Byłam mała, gdy ty (jeszcze niedorosła)
przybiegałaś w środku nocy i bez słowa
w mrok bezpieczny, mrok bez lęku szybko niosłaś,
by nie skrzywdził ktoś, kto miał się opiekować.

Niby mała, ale pamięć igra z wiekiem,
nawet jeśli chciałam uciec od złych zdarzeń.
To, co dobre, łatwo gubi się w człowieku,
a to gorsze wciąż gotowe stać na straży.

Jestem mała. Nie umiałam chyba rosnąć.
Ty niedawno porzuciłaś troski żywych.
Krętej drogi już nie nazwę nigdy prostą,
gdy prowadzi coraz częściej pośród krzyży.

Byłaś mała, choć od dawna już dorosła.
Drobne ciało przytulałam niemal wczoraj
i prosiłam z wątłą wiarą: Maju, zostań!
Nie zostałaś. Taka była czyjaś wola.

Rzadko tu bywam, ale jestem, piszę, niedługo wydam swój tomik.

autor

Madison

Napisany: 2017-03-11 Dodano: 2017-03-17 10:43:41

Ten wiersz przeczytano 1961 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie