MAŁA STOKROTKA
wiersz trochę zmieniony z mojej strony www.bisb.abc.pl
Dom, ogród, droga, ścieżka,
obok ścieżki mały kwiatek mieszka.
Ten kwiatuszek to stokrotka mała,
kolorowa, urodziwa, z czepkiem biała
Ma na głowie wianek w kwiatki
przekazany z rodu matki,
małe nibieskawe oczy,
usta czerwień, strój uroczy.
Tem prześliczny urodziwy kwiatek
mieszka tu od niepamiętnych latek.
Pierwszy wita wszystkie pory roku,
od samego świtu aż do zmroku.
Kiedy idę obok jej mieszkania
z dala się uśmiecha, kłania,
a gdy obok staję oczkiem mruga
i zaczyna się rozmowa długa.
Ma stokrotka miła tak powiada:
mój kochany jestem dumna, rada
że mnie pokochałeś małą,
niezaradną, cichą i nieśmiałą.
Lubi mnie słoneczko, ranna rosa,
księżyc, gwiazdy i niebiosa,
lubią mnie motylki pszczółki, ćmy
i jedynie mój kochany ty.
Ma stokrotko, mój kochany kwiecie
będę cię odwiedzał wiosną w lecie
i w jesieni. Zimą też nie będę zwlekał
z utęsknieniem na cię czekał
Napisany na prośbę Stokrotki z Beja
Komentarze (1)
pięknie to napisałeś