Małe dylematy

Pani w klasie napisała na tablicy:
Kim chcę zostać, gdy dorosnę ?
-Ja modelką! -Ja aktorem! -A ja wstąpię do policji!
-Karol myśli: A ja może nie urosnę ?
Dla dzieciaków ten dylemat jest nie mały,
no bo jak tu wybrać wśród profesji wielu
zawód, który będzie łatwy i wspaniały ?
-Żadne z dzieci nie wspomniało o nauczycielu ...
-Mundur, broń i czarna czapka; będę komandosem!
-Ja piłkarzem; ten ma dobrze, tylko piłkę kopie.
-Mówię wam, wielkie góry sam zdobędę!
-To jest pomysł! Też tak zrobię!
-Ja poetą będę! - woła Grzesiu z pierwszej ławki.
-Ooooo! - z wielu gardeł się wyrwało - Kto to taki ?
-Dziś pochowam wszystkie me zabawki,
będę pisać wiersz! Zobaczycie, że nie byle jaki!
Pierwszy wers, błachostka, jakoś się ułożył sam,
w drugim Grzesiu z trudem znalazł rym,
potem uciekł sens i powstał wielki kram,
w koszu wylądował wiersz co miał wieść prym.
Mama czule pogłaskała buzię zapłakaną
-Widzisz synku, dużo pracy włożyć trzeba,
by osiągnąć rzecz z dawna planowaną,
i gdy zechcesz dojdziesz od żyta do chleba.

autor

Scorpio

Napisany: 2007-11-15 Dodano: 2007-11-18 22:16:22

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie