Małe miasteczka

Super!
Ja jestem małomiasteczkowa, a z natury wsiowa. I
dobrze mi z tym :)

A ja mieszkam na wsi, to jeszcze mniej niż małe
miasteczko i co, mam się tego wstydzić?
Wiersz, oczywiście, świetnie napisany i sporo w nim
prawdy :))
Pozdrawiam :)

Super napisane pięknie się czyta. Dowcipnie. Na Twojej
stronie jednak jak jakiś oszołom nie mogę pozbyć się
pewnych skojarzeń. Pada pytanie, a dlaczego on ma je
gdzieś. Czyżby był taki wielkomiejski? A może przez te
małe miasteczka nie spełniło się jego marzenie?
Przyznaj te pytania to już chyba obsesja. Pozdrawiam z
plusem:)))

Witaj Michale.
Bardzo dobry wiersz, czytałam z przyjemnością.

Myślę, że każdy lubi być i mieszkać tam, gdzie czuje
się dobrze, wygodnie wręcz.:) i chyba to nie ma
reguły. Wiadomo w większym mieście można bardziej się
zgubić.:)

Pozdrawiam serdecznie.:)

Dziękuję za wszystkie komentarze. Sądzę, że należy się
Wam parę słów wyjaśnienia. Napisałem to jako komentarz
do wiersza Wiktora i starałem się wczuć w jego peela.
Mój stosunek do małych miasteczek jest zbliżony do
tego, co pisał Maciek. Kocham je jako turysta, który
nie musi w nich mieszkać. Np. Kartuzy. Śliczne miasto,
ale przez ostatnie dwa lata przed emeryturą pracowałem
w redakcji "Kuriera Kaszubskiego". W każdej redakcji
są jakieś święte krowy, polityczni przyjaciele, o
których nie można pisać krytycznie. Ale w małym
miasteczku nie można pisać krytycznie o nikim. Bo
nawet jak gość nie jest "politycznym przyjacielem", to
zawsze okaże się, że jego ciotka chodziła do jednej
klasy z matką sąsiada, albo że burmistrz (którego
kochamy) zrobił kiedyś jakiś przekręt z gościem, o
którym piszemy i teraz on zaczepiony może zacząć
mówić... Umawiasz się kimś na wywiad, a on zaprasza
cię do domu, częstuje kawą i "kuchem". I jak ten
wywiad ma być "drapieżny"?
Jednym słowem zwiedzać - tak, mieszkać - nie!

Zdecydowanie jesteś bardziej życzliwy dla małych
miasteczek niż Witkacy w wierszu pt. Do przyjaciół
gówniarzy.

Wiersz z podtekstem...
Ktoś tutaj chyba lubi Tuwima, tak poza tym...
Dobry poeta, ale nie mój ulubiony, to pewne...
Ja najbardziej kocham moje miasto, ale sądzę, że małe
miasteczka też mają swój urok, a poza tym wiadomo, że
każdy kocha miejsce w którym się urodził, msz.
Wiersz zgrabnie napisany, z dość zaskakującą, w moim
odczuciu puentą, co też jest znakiem dobrego wiersza.

Dobrego wieczoru życzę.

Prowokujesz wierszem.. każdy dopisze co lubi :) fajnie
się czyta...

Dużo uroku znalazłem w Twoich wersach. Może zamiast
"dziś jadę"
lepsze byłoby "pojadę"? :):)

Ładny w formie wiersz ... kto nie mieszkał w 7
tysięcznym miasteczku nie wie jak fajnie się
żyje...niespodzianka w lato 100 tysięczne
miasto.Pozdrawiam.

Witam,

zakładam że brakujące słowa to;"łęboko w pamięci".


Jeśli nie trafiłam moja strata, ale niewielka -
moje prawo i fantazja.

Uśmiech i pozdrowienia /+/.

co miłość może zrobić z człowiekiem:)
brzydkie skorumpowane miasteczka
zamienić w najpiękniejsze na świecie;)

serdecznie pozdrawiam Jastrzu:)

Michale! - jakze to piekny i bezpieczny obrazek...
barziej z wczaraj już, niz z dzisiejszego dnia. Warto
do niego wracać. - do tego, co było,co pamietamy. -
piekan i bezpeczna - rozumna i wynikająca z
doświadczenia rozumność - lokalnoscize zmieniajacym
się sposobem i materialem krycia dachow - ale takich
samych i ych samych dachow.
Troche inaczej na naszej małomiasteczkowej stronie: z
jednej strony - Salon! - z wynikajacymi s tego powosdu
ale i z historii wymaganiami i potrzebą - z drugiej
strony -sala zepsutego semju, w ktorym - "tak" - nie
znaczy lub nie musi znazyć "tak".

Z uwagi na porzeczkowy klimat - przypomnę w komentarzu
- mój "małomiasteczkowy" wiersz sprzed kilku lat - ze
wspomnieniem tego, co byloprawdiwe - gdy jeszcze
prawdiwymi byliśmy.

http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/porzeczki-496896

dzisiaj - rochę brutalnie i nie do końca dla nas
sprawiedliwie - rozwżąc mógłym dla wiersza tytuł:
"wierszem wpuszczanym w maliny". - gorzkie to i
niesprawiedliwe - dla kazdego i kazdej z nas...

Fajnie w treści i formie. Ważniejsze od gdzie, jest z
kim. Miłego dnia:)

Miłości trudno się oprzeć. Nie jeden wyruszył za nią
na koniec świata:)
Pozdrawiam.
Marek