mało
mało milczenia w moim milczeniu,
za to krzyku jest dużo
w moim uśmiechu niż uśmiechu
smutku jest więcej
przez suche oczy przelewają się
nieprzerwanie rzeki łez
nauczyłam się też uciekać daleko
stojąc w miejscu
już nawet mnie jest mało we mnie.
autor
sloncapowieka
Dodano: 2010-09-05 15:37:41
Ten wiersz przeczytano 700 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
ciekawie wyrażone, zaprzeczenie siebie w bezustannym
udawaniu
witaj, jak to się dzieje, jak to się stało,
że dużo łez, miłości mało? spróbuj coś z tym zrobić.
pozdrawiam, życząc powodzenia.
W wierszach jest dużo łez, w tym można wykreślić
"łez", same rzeki wystarczą, każdy się domyśli o jakie
chodzi :)
Niezgłębiona jest nasza psychika, wiersz dociera do
mnie, pozdrawiam.
Podoba mi sie :) Wszystkiego dobrego!