Mały Książe
Mały Książe
Był sobie raz Książe mały
Co to go nimfy kochały
Był taki mały i taki szliczniutki
O boże, jaki piękny, jaki słodziutki
I wszystkie nimfy serca by dały
Aby pokochał je tylko ten mały
Książe był jednak bardzo sprytniutki
Nie pokochał żadnej, bo był dla nich
zamalutki
Wolał sam żyć i przez świat iść
Bo mądry był z niego Książe i władca
Wiedział ze nimfy piękne i zdradliwe
Zniszczyłyby jego Zycie szczęśliwe.
Komentarze (5)
Bardzo ładne i fajnie sie czyta
na prawdę ładne a nowe tematy w cenie.mądry w
słowach.
gdyby ująć tę całość w innej formie,byłoby nawet
ciekawie.jest wątek mamony,wyrazisty przekaz, choć
czegoś mi tutaj brak,nie jestem pewna czego,może
właśnie tej wizualnej formy wiersza o której
wspomniałam,jakoś trudno przez to ogarnąć całość.
Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.
— św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony)
Szkoda, że nie podzieliłeś tego na zwrotki-byłoby
przejrzyściej i łatwiej by się czytało.