Mały Ksiaze
nie mam przyjaciół” –
powtórzył,
a oczy jego straciły blask.
Usiadł,
bo był zmęczony.
Przez długi czas rozmyślał,
lecz nadal nie wiedział sensu
w tym wszystkim.
„Proszę pani!
Dlaczego nie mam przyjaciół?” –
Zapytał mały smutny chłopiec,
ale nie usłyszał
odpowiedzi…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.