Mały Wielki Testament

Niegdyś stałem na szczycie góry
Ogarniając niebo zamkniętymi oczyma
Dziś nad mym ciałem ponure zawisły chmury
Zrozumiałem że śmierć mnie za rękę trzyma

Nie dzierżę berła miecza ni sakwy złota
Wiele mieć chciałem - więcej zdobyłem
Trochę z nich dusza ma z sobą wzięła
Trochę z nich wam zostawiłem

Bracie mój jeśli choć jedną łzę uronisz
Niechaj Bóg Ci ją w złocie wynagrodzi
Ja nie mam złota - z tym się pewnie zgodzisz
A i żegnanie się nienajlepiej mi wychodzi
Dlatego tylko zbliż się i mą dłoń zimną ucałuj
Miłości i szczęścia mego bierz ile możesz
Wspomnienia - najlepsze sobie powybieraj
A te łzy gorzkie z twarzy - powycieraj

To Wy Siostry Bracia moi
Wypełniliście pustkę zesłaną przez życie
Usłaliście drogę mą różami
Za to wdzięczny Wam jestem skrycie

A gdy kiedyś poraniłem się kolcami
Rany me zatkaliście swoimi słowami
Teraz ja kilka słów na papierze
Zostawiam Wam w tym testamencie
Ostatkiem sił składając je w ofierze
Krzyczę żyjcie śmiało póki możecie

autor

Wyszyński Piotr

Dodano: 2011-09-29 18:09:14

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie