Mam jeszcze czas
co mają prawa z wichrowych skał do echa z
doliny
kołem cyzelowana rzeźba granitu nad
przepaścią
szemrze odbijając kamyki wodospadu
powstaje z piachu pożółkły sen o jemiole
w mroku ból rozpamiętuje obraz z łąk
jesienią fascynacja kolorami nie ustaje
na chmurze znalazłem schronienie
z jasnością pogodzę się by wyśpiewać
powracające kwiaty wyrośnięte z marzeń
spisują ostatni tomik moich myśli
śnieg nie zdusi warg lodowym okładem
kłamstwo już nie oszuka czasu
naznaczonego życiem
autor
topor
Dodano: 2010-01-13 20:04:44
Ten wiersz przeczytano 499 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Po prostu bardzo piękny wiersz.
Interesujący dla mnie wiersz. Pozdrawiam i daję+!
Podziwiam takie wiersze, jak Twoje. Występuje w nim
tyle prawdy i jednocześnie wzbudza jakąś energię. I
czasami (a może to właśnie miałeś na myśli), ludzie
wyrastają z marzeń, mimo tego, że to właśnie ludzie,
którzy marzą potrafią tych wyimaginowanych rzeczy
dokonać. A kłamstwo zawsze będzie oszukiwało czas :)
Wszystkie plotki są pamiętane :)
Pięknie.
Bardzo piękny wiersz i sens wartościowy ma Dobrze
napisany+ :)
Oby tego czasu bylo jak najwiecej, wiersz na tak.