Mam na imię Bulimia

cała stłumiona złośc, cały smutek i stres i lęk ukryte we wnętrzu,stłamszone uczucia....czułość i piekno,miłośc i nadzieja pulsują w ogromnych ścianach żołądka.
wypluwam z siłą i słabością zebraną w kawałkach życia,uwikłane tajemnice, troski z wysokim ciśnieniem z serca płynące jak rzeki czekolady na księżycu.
Pejzaże zbrodni malowane w cieniu mojego wroga. Duszący dym z papiersoa ,zimna woda i cały świat zjedzony .

I teraz gdy pozbyłam się najgorszego,czekam na najlepsze...codziennie.
Nic się nie zmienia,stoję ,choć czas leci.liśćie spadają z drzew, śnieg zabiela świat, trawa się zieleni, słońce głaszcze ziemię, żółknie świat z czerwienią przeplatany,
dachy domów śnieżnym puchem przykryte, przebiśniegi wychylają się przepięknie, ptaki świergocą....nadal stoję.

Po co on tak leci szalenie? czy nie dziwi go,że choć znowu starsza,to nic dobrego się ze mną nie dzieje?
Karamzynowy przypływ w pompie dmie przez żyły ciemnym fioletem owiane.
Po co tak dmie jak za chwilę znowu stanie?

Kapultuję się. Wyskoczę, Odlecę. Ucieknę . Zamknę drzwi i tylko kawałek nicości pozostanie.
Normalnie.nie istnieje.Czysta imaginacja ,iluzja,dla naiwnych.

Sępy roszarpią zgniłe mięso , odór próżności zniszczy ich czarne żołądki .Ptaszyska. Kanalia ,ironia , pusta głowa, spadam w mroczną część świata. Druga strona.
Rewers i awers. Cała prawda. Wysypisko mych kości.Wyrzygana nadzieja , kwas otaczający.

autor

Jagg

Napisany: 2012-03-13 Dodano: 2012-08-25 08:20:23

Ten wiersz przeczytano 1036 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie