Mandolinista z Cuzco
z cyklu "Melodia ulicy"
Siedząc w słońcu pod murem z mandoliną w
ręku,
Dumny Inków potomek nieznający lęku,
Na nic się nie użala, o nic nie poprosi
I z godnością wszelakie trudy życia znosi.
Twardo stąpa po ziemi, na której wyrastał,
Tak surowy jak góry dookoła miasta.
Nie ma smutku, radości ani też zwątpienia
Na tej twarzy ze stali, na licu z
kamienia.
Przy wtórze instrumentu z ust mandolinisty
Płynie długa opowieść o czasach konkwisty.
Śpiewa o dawnych bojach, powstaniach i
klęskach
I o tej jednej bitwie, co była zwycięska.
A gdy datek do puszki wrzucą hojne ręce,
Lekkie głowy skinienie dostaną w podzięce.
Jednak wzrokiem wyraża jego dusza harda,
Że to nie jest jałmużna, lecz gaża dla
barda.
Komentarze (33)
Podoba mi się warsztat oraz puenta. Dumny bard zna
swoją wartość, opartą o tradycję przodków. Serdecznie
pozdrawiam.
Zaskoczył temat, puenta wyśmienita. Ekstra wiersz.:)
Wiersz świetny pod każdym względem, co inni już
napisali, pogratulować tylko Autorowi pozostaje, co
czynię z przyjemnością :)
Cuzco to jedno z najpieknieiszych miast Ameryki
Poludniowej , a Peru chyba najciekawszy kraj tego
kontynentu.
Niestety daleko , nie ma mozliwosci ilustrowania
wierszy zdjeciami,ale mozemy poczytac Twoj wiersz.
Dotarłeś i oto właśnie chodzi, wiersz bardzo
dopracowany:)
Treść nie pozwala obojętnie przejść obok wiersza.
Plusik to gaża dla autora:)))
bardzo piekna opowieść, skojazyło mi się, że być może
taki był koniec Konana Barbarzyńcy ;-)
"... duma - ta niewidzialna kość, która usztywnia
kark" - Stephen King
Mam nadzieję,że autorowi nie uderzył do głowy opar
kadzideł, jaki tu wdychamy - i nie uwierzył, że
prawdziwy wiersz stworzył samymi dystychami?
Dobrze zrymowany i rytmicznie poprowadzony 13-to
zgłoskowiec, najlepszy wiersz jaki dzisiaj czytałem na
beju.
"Na nic się nie użala, o nic nie poprosi
I z godnością wszelakie trudy życia znosi."
Tylko własną uczciwą pracą można dojść do celu i żyć
zgodnie z własnym sumieniem. Bohater wiersza uwierzył
w swoje możliwości i może być dumny z siebie. Ładny
wiersz skłania do refleksji nad życiem. Pozdrawiam :)
interesujacy obrazek , czasem tylko duma ...poczucie
wlasnej wartosci trzyma przy zyciu
Zaufanie zgubiło Atahualpę i przepowiednia wypełniła
się... duma - ważna rzecz... przypomniało mi się pewne
zdarzenie (na pustyni) z Tauregiem... ale o tym, może
innym razem... ;) Pozdrawiam.
Obawiam się, że stażowi pomyliła się mandolina z
fujarą. Wtór, czyli akompaniament, może być do gry na
innym instrumencie lub do śpiewu - innych osób lub
własnego.
Mam nadzieję, że autor się zgodzi, że jak się gra , to
nie da sie śpiewać. Jedno albo drugie. Może lepszy od
gaży byłby podziw.