mapa ludzkiego bytu
nagle wiatr wpadł w przepaść
w szparę ludzkiego bytu
czy tu jest jego początek czy kres
zamyślił
w sklepieniu rozłożył skrzydła
było tak cicho jakby się urwał dzień
przestrzeń, nad którą wisiał
była tylko kawałkiem świtu
życie rozłamało się na części
kawałki kory spróchniałe
strzaskane odlatującą chwilą
szepty wyryły tutaj imię
jak na nagrobnej płycie
autor
bodzia
Dodano: 2017-01-10 19:46:13
Ten wiersz przeczytano 1078 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
dziękuje wszystkim bardzo serdecznie
"życie rozłamało się na części" życie to więcej
Ciało zapamięta gdy dobra zachęta :)
Interesująca refleksja
ciekawa refleksja ...jesteśmy tu tylko chwilę:-)
pozdrawiam
bardzo dziękuje za odwiedziny i komentarze serdecznie
pozdrawiam wszystkicj
ładna refleksja, pozdrawiam
Ładnie, refleksyjnie, ciekawie Bodzieńko.
Dziękuję!
Dobrego, spokojnego dnia.
Pozdrawiam serdecznie:)))
dziękuje wszystkie serdecznie życzę miłego poranka ...
pozdrawiam
Ludzki byt jest kruchy, może łatwo zostać powalony
przez wichry życiowe, ciekawie bodziu o tym napisałaś.
Miłego wieczoru i dobrej nocy życzę.
Bardzo ciekawa refleksja.
Podoba się!
Pozdrawiam :)
Jakże skomplikowane ścieżki funduje los człowiekowi.
Serdeczności dobranocne Bodziu:-)
dziękuje Ewunia miłego wieczoru
podoba mi się wiersz:) pozdrawiam Bodziu
podoba mi się wiersz:) pozdrawiam Bodziu