Marcepanowy John

gdy powracałem do domu
o psychodelicznym poranku
ręce z czekolady
i uśmiech marcepanowy

niknąć poczęły w niecodziennym
kaprysie mądrości
bez nich nic poradzić nie mogę
rozum nie potrafi
pojąć podstawowych zasad materii
czymkolwiek są

a wszystko różowe
także liczne jaźnie
wyjadające z mej osobowości
wszystko co godne
i niemoralne dla głupca


lecz wybawieniem jest
to że taki się urodziłem
pochodzenie wyrosło samo
na przestrzeni lat

jak rak zjadający nasze nędzne ciała
jedyne co pozostanie
to nierozliczone marzenia
o pozostaniu na swym skrawku ziemi

autor

JohnCarpenter

Dodano: 2011-06-15 18:20:04

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie