Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Marna istota w marnym ciele

Może nie jestem dobry człowiek,
marna istota w marnym ciele.
Niechaj mi prawdę ktoś dopowie,
bo ja o sobie wiem niewiele.

Może wyrosłem bez miłości,
karmiony tylko zła natchnieniem.
Niechaj mi prawdę da z litości,
bo ja znam krzywdę i cierpienie.

Może kroczyłem dróg mijaniem,
żadnych wskazówek do oceny.
Niechaj ktoś powie co się stanie,
kiedy już zejdę z życia sceny.

Może to tylko majaczenie,
senne widziadła chorej głowy.
Niechaj popłynie w zapomnienie,
czego nie pojmie nawet zdrowy...





autor

Grand

Dodano: 2020-11-15 09:50:46
Ten wiersz przeczytano 381 razy
Oddanych głosów: 6
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

Gminny Poeta Gminny Poeta

Tadziu dobrych nie ma są jedynie mniej lub bardziej
poturbowani:)))

M.N. M.N.

Świadomość swojej marności czyni człowieka wielkim ...
Świetny wiersz, pozdrawiam i życzę miłej niedzieli :)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »