Marni poeci

Szczęśliwi poeci podobno piszą najmarniej.
Nie dla nich senne oczy i sagi księżycowe,
Spacery alejami, wyznania przy latarni,
wolą fiołki i róże, a w chmurach noszą głowę.

Uczucia mają za nic, co lgną do dna otchłani.
Absyntem się nie raczą i jego cierpkim smakiem,
alkohol im nie służy miłością są pijani,
i o tym, że kochają powiedzą pod trzepakiem.

Wieczorem wolą wino i ogień na kominku,
czasami robią święto z prostego gotowania.
Potrafią tworzyć wiersze choćby na środku rynku,
a w polu strach na wróble zazwyczaj w pas się kłania.

Nie wiem czy taka prawda, że piszą kiepskie wiersze
lecz co po strofach widać przynajmniej są szczęśliwi.
Na kartkach kreślą słowa prawdziwe i najszczersze,
iż zwą się poetami zupełnie mnie nie dziwi.

autor

Nalka31

Napisany: 2011-01-18 Dodano: 2011-01-18 15:11:37

Ten wiersz przeczytano 829 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie