Marny puch
Marny puch...
Żaden ze mnie puch marny
choć jestem kobietą
kilka krzyżyków przeniosłam
drogą życia nielekką
wiele rzeczy lubię
miewam też słabości
często mi brakuje
zwykłej cierpliwości
przemilczam to i owo
o czym nie trzeba mówić
gdy innych to dotyka
by im honoru nie brudzić
życie nauczyło pokory
do pochwał ono nie skore
za bardzo się nie wymądrzaj
bo się zdradzisz nie w porę.
nie znam odpowiedzi
na niektóre pytania
nie chcę zgłupieć od mądrości
i niech tak już pozostanie
C.D 05/14
Komentarze (35)
Dzięki kochane panie Nowicjuszko, Skoruso, Weno, Vita
(ale wymyślacie ..)że zajrzałyście
do mnie Pozdrawiam
Najważniejsze, że jesteś sobą
i tak trzymaj. Pozdrawiam serdecznie.
mam takie same odczucia...pozdrawiam...
Nie wie mężczyzna, jaka siła w tym 'marnym puchu'
tkwi. Ciekawy pomysł na wiersz. Pozdrawiam :)
prawda ,która jest w czasie i przestrzeni doskonałym
przewodnikiem dla mądrości szukających , wiersz na tak
pozdrawiam
Karolu pięknie to ująłeś- puch jak stal... Może warto
rozwinąć temat-pomyślę, bo nie taki puszek okruszek
ze mnie,choć waga(54)POZDRAWIAM SERDECZNIE
Kochani , dziękuję , że byliście chwilę ze mną.
Szczerość za szczerość... ja byłam w południowo
wschodniej części Polski .Zwiedzałam nasz piękny ,
zmieniający się kraj. POZDRAWIAM SERDECZNIE . Będę
teraz z Wami .
chyba wiem o co chodzi, lubienie ciszy?
dobre, czy ironia... szczera prawda:)
"Nie chcę zgłupieć od mądrości" - o! Bo co za dużo, to
nie zdrowo :) Pozdrawiam.
marny puch
rzekł puchacz-zuch,
dodał: uuch, uuch, uuch!
poczym wciągnął brzuch,
wyciagnął szpony
i odleciał do żony
cały nastroszony -
jak to sowa;
została po nim
tylko kołdra - puchowa!
Jesteś jaka jesteś, ale wierz mi, dla niektórych być
sobą, to duże wyzwanie. Pozdrawiam
podoba mi się Twój poetycki autoportret:)
pozdrawiam:)
prawie każdy tak ma;
trochę nocy trochę dnia...
super autoironia z dystansem do życia
pozdrawiam cieplutko
Ciekawy, mądry wiersz Cecylko:)
Miłego dnia:)