marsz pokolenia (sztuka...

ze niby jestem taki silny?
kowal Nietzschego?
widzę jak każdego dnia rodzą sie pokraki,
niepełnosprawni artyści,
szare pozbawione osobowości gwiazdy.
Przyzwalam na to,
z litością słucham jak manifestują,
z uśmiechem podaje dlon,
wiem jednak,
ze właśnie oni dziś wypaczają sztukę!
proszą o słowa tolerancji dla nich samych,
dla ich wypocin,
albo o pogardy krople,
ale z umiarem
ze niby jam taki silny?
bo widzę różnice pomiędzy jutrem a nic nie wartym dniem dzisiejszym?
bo widzę ,ze to powielanie już dawno straciło sens?
nie, nie,
jestem slaby, bo nie mam sumienia powiedzieć wam,
ze to co tworzycie to nie warty słowa chlam,
w którym moja odrębność tonie,
i nigdy nie przetrwa w oceanie całej tej żenady....

dla wszystkich poetów którzy piszą dziennie po setki wierszy, którzy nadużywają słowa kocham, dla wszystkich tych , którzy piszą dla zabawy, bo mają ochotę, a także tych co to dbają o stylistyczne szczegóły, artystów i błaznów....

autor

Heilig

Dodano: 2007-03-01 18:43:01

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie