Martwe morze

Wzburzone morze ,a na środku statek, jakby drobny maczek z woreczka się wysypał.
Kołyszą bałwany w szale granatu i iskrzących się świateł podniebnych. Dzika woda targa nim na lewo, na prawo, błyskawica dogorywa, huczne grzmoty przytakują kroplą jak pięść marynarza atakując. Zwijać żagle !
W zamieszaniu i amoku ster szaleje,dzielny kapitan w swej kabinie w rytm targających fal sie chwieje. Choć targany przez żywioł ,nie poddaje się i z całych sił kierunek trzyma.
Na pokładzie dzikość, jak w mrowisku, bieganina na pokładzie.
Wszyscy zwarci i gotowi w duchu trwogi ,pomagają sobie razem, by w otchłani głębi morskiej nie całować meduz i nie widzieć koralowców.
Ciemny granat dominuje, choć nie tylko władzę on przejmuje, no bo cóż to? promień słońca?
no bo cóż to ,aura uspokajająca....fioletowy błękit się wynurza ,spokojnie z morzem się przywitał.
Trzepot skrzydeł, wygraną mewy przyniosły. Dryfujący i zmęczeni na pokładzie o obiedzie myślą.
Przycumują i zarzucą sieci, nałapią rybek, nakarmią dzieci.

autor

Jagg

Napisany: 2012-03-09 Dodano: 2012-08-22 14:25:29

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Toniczny Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie