Maruda

Dzisiaj znowu wznowienie starszego wiersza, który był już na beju.

W Rybniku miyszkom od urodzynio,
żyli tu już moji przodkowie ,
talynt mom wielki do marudzynio,
dyć ponarzykom sobie.

Piniyndzy na nic niy mom,
na flaszka, ani na mlyko,
najgorszy jest mi zimom,
na wyngel mie nie styko.

Maluch starszy ody mie,
co chwila coś sie zrypie,
niy ma to chyba dziwne,
że cołki czas sie sypie.

A jak on już odpoli,
trza jeździć po tych rondach,
niy ciyrpia tych zakoli,
chyba se piechty pońda.

Sypiom teraz tyj soli,
szczewiki mi sie rozlecom,
już niy mom prawie zoli,
czy oni o tym niy wiedzom?

Szpital nom zbudowali ,
syryny po nocach wyjom.
Jak oni to planowali?
Przeca tu ludzie żyjom.

Opłaty te wszystki
za prond i za śmieci,
trza chyba wzionś pożyczki,
oddować bydom dzieci.

Ale doś marudzynio ,
bo czas tak wartko leci,
od tego tu siedzynio
niy bydzie wiyncy miedzi.

Czas chycić sie roboty,
coś porzondnego zrobić,
oblyc stare galoty
i na internet zarobić.

autor

stan09

Napisany: 2004-01-12 Dodano: 2006-08-04 09:47:18

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie