Marzenia

Moje marzenia,
którym niczym metal czas utlenia,
które jeszcze wczoraj błyszczały,
dzisiaj tylko wspomnieniami zostały.
Kiedyś pełne nadziei i wiary,
dzisiaj szare jak poranne koszmary.
I tylko jest jedno pytanie,
czy tak będzie zawsze, czy nadzieja zostanie.
Jeszcze pełen ufności, z oczyma zamkniętymi szeroko,
daję się prowadzić, nieważne jak głęboko.
I tylko ręka wyciągnięta gubi uścisk stalowy,
pojawia się strach, druh Twój życiowy
I zadaje w kółko jedno pytanie ,
Czy Marcin chcesz w tą przepaść , czy wolisz dalsze utlenianie.
A Ty?
Jeszcze wczoraj dumny i prawdziwy,
w sile swej kolorowy,
błyszczący świeżym marzeń blaskiem,
dzisiaj tylko lekko głowę podnosisz,
bo blask już CI nie dany,
los gdzieś z góry został Ci nadany.
Więc ciesz się szczęściem innych ludzi,
niech zazdrość czystości Twojej nie pobrudzi.
Bądź światły i uczciwy,
bo w chwili słabości, zostaniesz Ty i cień dawnych radości.
Jednak gdzieś na końcu świata jest ktoś to kocha wariata.

autor

marcs

Napisany: 2019-11-16 Dodano: 2019-11-16 08:18:19

Ten wiersz przeczytano 773 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie