Marzenia późnojesienne
Dopóki liść ostatni z drzewa,
kołysze się i opaść nie chce,
namówię wiatr, aby wyśpiewał
pieśń przed odejściem.
Samotnie trwać, czy wybrać wolność?
Pod niebo, hen wysoko wzlecieć
i spełnić sen, z radością pomknąć,
w strony dalekie.
Ikarem być, późnojesiennym
- zamarzył liść. Wiatr zawiał mocniej
i zerwał go, by razem pędzić,
ku ciepłej wiośnie.
autor
MariuszG
Dodano: 2019-11-22 08:23:59
Ten wiersz przeczytano 1704 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Pięknie. Nie tylko liść miał swoje marzenia. My też
unosimy się myślami wysoko i często daleko. Pięknie to
napisałeś. Pozdrawiam.
lotnie
Późną jesienią marzymy już o wiośnie :)
Leć liściu do niej- wolny i radosny :)
Piękny wiersz.
Miłego wieczoru Mariuszu :)
Ładny wiersz, w ciekawej formie,
co tam wiatr, to pikuś, liście też,
gdy ludzie niszczą kwiaty i je depczą buciorami, to
samo dzieje się z lasami, całe są w pień wycinane, by
swoje cele osiągać.
Dobrego wieczoru życzę,
a tak poza tym nie każdy kwiat to mimoza, niektóre
mają silne płatki i nie dają się przymrozkom, czy
innym historiom...
Rzeczywiście ładnie,ale przypomniałem sobie fraszkę
Sztaudyngera:
Marzenia i rzeczywistość
"Trzeba z żywymi naprzód iść..."
I z gałązki sfrunął liść.
Pozdrowionka.
bardzo pięknie można Ikarem być ...pofrunąć z wiatrem
i być niezależnym ...
Pięknie, ale do Ciebie zawsze warto zajrzeć chcąc
poczytać dobrą poezję
Ślicznie!
Pozdrawiam Mariuszu :)
No to teraz ja rozumiem skąd ta wietrzna pogoda. :)
Miło się czyta, gorzej wyjść na zewnątrz :)
Wierszysz Mariuszu jak ten wiatr, który kołysząc
śpiewnie, poezję tworzy.
Pędźmy ku wiośnie :):)
Pożnojesienne klimaty, liście zawsze nas nastrajają
jskoś tak smutnie, bo lecą z wiatrem gdzieś tak
swobodnie,
Poruszasz zmysły tym wierszem Mariuszu,
pozdrawiam i dzięki
Pięknie. Pozdrawiam:)
Piękna melancholia. Z przyjemnością przeczytałam.
Z przyjemnością czytam Twój jesienny wiersz.
Pozdrawiam Mariuszu :)
Marzenia liścia, byle nie jak indyka:)