MARZENIE SNEM

Miłość jest jak loteria albo się trafi, albo nie.

Miłość jest piękna, wspaniała, zachwycająca, ale też
trudna, raniąca, rozczarowująca, lecz trzeba wierzyć w
tę miłość. Tak jak Aniek powiedział; zakochani robią
dziwne rzeczy, czasami zbyt zadziwiające :).
Pozdrawiam.

trzeba wierzyć w marzenia, bo spełniają się w najmniej
oczekiwanym momencie :)

Ostatnie dwa wersy wyjaśniają wszystko. tęsknisz, bo
kochasz ,a serce cierpi, Dobrze że są wiersze, można
to uczucie w nich ukryc.

kto ulegnie miłości to tak czuje się jakby zdobył
szczyty całego świata
dopiero kolejne kroki zaczynają otwerać oczy czy ta
droga którą chcę kroczyć jest właściwa
wers "zaleźść własną ścieżkę" bardzo mi się podoba

Marzenia są takim miejscem gdzie wszystko się
spełnia... Czasami przenosi się to też do życia
realnego, więc warto marzyć...

to własnie uroki miłosci to własnie wszystko to
sprawia to uczucie takim pieknym :)

Miłość potrafi przewrócić do góry nogami cały nasz
świat, a my tacy bezsilni...

Lekko i romantycznie.... piękny wiersz....warto się
zatrzymać.....

Nasze życie z miłością związane świetnie w wierszu
opisałaś; marzymy czekając na miłość, kochamy a potem
śnimy i tęsknimy!

Pieknie i optymistycznie...hm...może więc i moje
marzenia się spełnią:)

Zakochani robia zazwyczaj rozne dziwne rzeczy, a
marzenia sie spelniaja i to spelnienie jest piekne tak
jak marzenia senne, a milosc wszystko tlumaczy.

Marzenia pelne tesknoty i wspomnien...jest tez troche
nadziei na spelnienie tych najskrytszych,,,niech Ci
sie kochana spelnia,,,dobry wiersz.

Milosc czesto przynosi bol, rozczarowanie , bez niej
jednak zycie nie ma znaczenia. Pieknie marzysz w swoim
wierszu, marzenia sie spelniaja!!

Twój krok, twój krok,
jak ślad na piasku, gdy morze się wełni,
mały jak czółno odkrycia,
gdy opowiada morzu księżyc w pełni
sen śmierci i życia.
ten głos na wietrze, jak światło spojrzenia,
gdy odwilż wróci,
jak płód, co w krzyku dojrzewa cienia
i smuci.
ten okręt w sercu, kruchy jak maki
w chłodne wrześniowe rano,
jak noc, na którą padasz — mrok,
którego nie dosłyszano, świt o który błagasz, który
ciągle widzisz.(M. Miecić)