Maska

Między byciem aniołem a niebyciem w ogóle istnieje bardzo cienka granica

By zniknąć
sił nabierasz
łapiesz wiatr w żagle
by stać się trzciną
milczeniem strach zabijasz
nie afiszujesz uczuć
zdystansowana
nawet gdy boli
ból czynisz czymś
tak odległym,
że aż niemożliwym

chcesz tlić się
być wielkim płomieniem
nim spłoniesz...

nim znikniesz
odejdziesz
nim rozpuścisz się jak cukier
w herbacie gorącej
od wspomnień

By zniknąć sił nabierasz
by dotknąć słońca
by stać się jak powietrze
lekką
przeźroczystą
z łez aniołów
utkaną



I się wraz z mgłą poranną
rozpływasz...

Wszystkim ,których ten problem dotyka... Kiedyś przecież wszystko musi się zmienić,prawda? Byleby nie było zbyt późno

autor

Westchnienia

Napisany: 2006-11-25 Dodano: 2006-11-25 13:29:11

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie