Masz babie lato
Odeszło lato.
Po angielsku.
Zostały drogi mgłą zawiane
(Z nieba ją wiatr
na ziemię przeniósł)
i drobne łezki. Czuć nad ranem
chłód w pajęczynie
(wieczór nasnuł)
I very, very much. I tęsknot.
Życiem wrzeciono przędzie. Czasu.
Pajęczy nitką.
Coraz cieńszą.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2017-10-12 14:42:02
Ten wiersz przeczytano 2686 razy
Oddanych głosów: 83
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (96)
Lato wróci, wraca co roku.
Piękny wiersz...
Piękna nostalgią, mnie też szkoda lata, choć wiosny
jeszcze bardziej,
jak zwykle z dużą przyjemnością czytałam, Ewuniu,
serdeczności ślę :)
Znakomita melancholia przemijania, pozdrawiam ciepło.
och, dziewczyno, dziewczyno... tak ładnie napisane,
czytam z wielką przyjemnością :-)
Dziękuję szarość dnia :)
Piękne!
Pozdrawiam:)
Dziękuję Beata :)
Piękne te Twoje wiersze jak poezja śpiewana:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Dziekuje serdecznie, lotka:)
https://www.youtube.com/watch?v=Jo585KXHxO0&list=RDMM4
zLfCnGVeL4&index=13
No i masz babo placek! :-)
Ewcia, tak pięknie piszesz...że aż Ci wkleję tę
piosenkę
Dziekuje najpiekniej nowym gosciom :)
Tak, coraz cieniej się pajęczy,
życie na nitce i wrzecionie.
Kądziel się kurczy, szpule pełne.
A życie wciąż nieposkromione - chwyta łapczywie treści
słońca.
I tak zmierzają wszyscy święci - razem z grzesznymi aż
do końca.
Z melancholią o przemijaniu...Pozdrawiam serdecznie.
:))