MASZ MNIE NA DŁONI

Masz mnie jak na dłoni, tylko wystarczy sięgnąć,
Lecz nasz rozsądek każe to ominąć… Czy to może być miłość?
Taka niewinna, platoniczna, taka silna i inna…
W myślach wędrować, a zarazem się przeklinać…
Za taki błąd?

Masz mnie jak na dłoni, wiem że mnie nie skrzywdzisz,
Cieszę się jedynie, że mnie doceniasz i widzisz…
Że chcę to uczucie zgasić, wymazać, wyrzucić,
Jednak to zbyt silne jest – by powrócić,
Do normalnego życia!

Masz mnie jak na dłoni, wiem że nie dotknę Ciebie,
To jakieś przekleństwo, ktoś pomieszał coś w niebie?
Nie ta kobieta, nie ten mężczyzna,
Niby wszystko podobne, ale rację mi przyznaj,
To nie jest normalne…

Masz mnie jak na dłoni, grzeszę myślą i mową,
Śniąc o Tobie po nocach, błagam tylko o to,
By mi Bóg wybaczył…

autor

Femme Fatale

Napisany: 2007-12-24 Dodano: 2007-12-26 09:37:56

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie