Matka...

Na niebieskim tle nadziei
miłość matczyna
przeciąga kolorowe smugi

pokaleczone serce
poharatane bliznami doświadczeń
odnawia się, by kochać ponownie

odtrącona bliskość
roztrzaskane w pył zaufanie
gniotą w pół jej wątłe ciało

plisowana spódnica
w szarawym kolorze
nadal stanowi ostoję
dla spoconych ze strachu
małych rączek

ostatnia nuta nadziei
dała o sobie znać
cichnąc
w ciemnych zakamarkach
matczynej duszy

targana impulsem
zrobiła pierwszy krok
zrywając okowy
wrośniętej beznadziejności...

autor

Dżdżowniczka

Napisany: 2006-09-12 Dodano: 2006-09-12 15:41:42

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie