MATKA.
Jak dużo nieszczęść upokorzeń,
Znieść może jeden mały człowiek,
Bo przecieZ pLatkiem pięknej roży,
Jest matka, żona i kobieta.
Nieść brzemię męża, swoich dzieci,
Ciesząc się tylko ich radością,
Jej serce krwawi w gorzkim bólu,
Chcąc dać im słońce które świeci.
A kochająca żona matka,
Nie wypatruje nic na niebie,
Swe szczęście odda bliskim swoim,
Dając im radość, samą siebie.
Sprawiedliwości czy istniejesz,
Zniszcz wreszcie zło tu na tym świecie,
Przez wyzwań wielkich w całym życiu,
Nic dać nie możesz tej kobiecie.
Przelanych łez ukrytych w bólu,
I w pocie czoła pracująca,
Oddaje wszystkie swe bogactwa,
Nie chcąc bogactwa wszystkich królów.
Cóż warte złoto i podniety,
Hulaszcze życie i radości,
Obudż się wreszcie wielki świecie,
Niech świat należy do kobiety.
Komentarze (6)
o poświęceniu kobiety w pięknym słowie Wiersz dobrze
napisany, a komentarz Lolcia wzrusza i potwierdza, bo
Mama to najpiękniejsze imię dla serca Na
tak!Pozdrowienia ciepłe
Wzruszający wiersz i piękny :) Lolcio komentarz Twój
wzruszający i ciepły :)
wiersz piękny w treści.... brawo...i mnie komentarz
Lolcia wzruszył- taki sercem pisany...Pozdrawiam:)
Ten temat zawsze porusza nasze struny wrazliwosci.
Napiszę krótko - ładny wiersz a komentarz Lolcia
Przepiękny - nic nie mogę już dodać - pozdrawiam - obu
...
JESTEM JUŻ STARYM CZŁOWIEKIEM, A MOJA MAMA UMARŁA ROK
TEMU I CZUJE SIĘ SIEROTĄ. DAJĘ +
29. 10. 2008r. godzina 13.05
Cisza rozkołysała niewidzialny dzwon czasu
Który zatrzymał się spokojnie na godzinie 13,05
Ból skomli żałośnie w czterech ścianach pokoju
Nasze ręce to za mało aby zatrzymać tu życie
Słowa stały się jakieś bezradne i nieme
Uwięzione w gardle na łańcuchu ciszy
Ciepłem gasnącego matczynego życia
Szukam pośpiesznie mojego serca
Teraz jest już po wszystkim Mamo
Po długim życiu i dobrotliwej śmierci
Twoje otwarte oczy patrzą w sufit
Martwe ręce cierpliwe w bezruchu
Śmierć pokazuje szarość i czerń
Swoje zaborcze kolory tęsknoty
Zostaje ze mną smutna refleksja
Przytulam się cicho do wspomnień