W matni

Słuchaj szumu wiatru on opowie Ci szeptem wyzna Ci tajemnice wyzna Ci grzech ten

poczuj zapach wilgoci, mrok zapadł
deszcz ściga błyskawice po dachach
upadają z konarów ulewy diamentowe krople
stoisz pod drzewem samobójcy i mokniesz

widzisz jak zakłada pętle, czujesz jak się boi
chcesz się ruszyć… a czas w miejscu stoi
poczuj jego ból, spójrz w psychodeliczne oczy
przeklnij Boga i spraw by nie skoczył

zapamiętaj go… zabieram Cię w inną czasoprzestrzeń
letni dzień, słońca blask wygrał z deszczem
dlaczego teraz? …. jako narrator czasem władam
spójrz…. urwiska cienka balustrada

a na niej stoi dziewczyna, widzisz ją z lotu ptaka
stopy zsuwają się, ciało chce z niebem bratać
spójrz w jej lazurowe oczy, nim skwar stopi powietrze
daj jej skrzydła, by przecięła nieba przestrzeń

zamknij oczy… zabieram Cię w moich myśli otchłań
gdzie szaleństwu drogę wskazuje ironia
jest godzina duchów, a ja nadal piszę
maluję drzewo samobójcy, wyobraźnia tchnie w nie życie

rysuje urwisko, by zagłuszyć nadwrażliwość w sercu
oni musieli się zabić, ja potrzebuję tylko wersów
poezja jest moją ucieczką, to moja pętla
moim panaceum jest trucizna w wersach

mam duszę z urojeń, abstrakcyjne pojęcie szczęścia
chce tańczyć w deszczu, słuchać jak oddycha wszechświat
ważę dwadzieścia jeden gram, w sercu mam pochodnie
spalam się jak feniks i wstaje z popiołów ponownie

autor

Nadia Angel

Napisany: 2011-02-17 Dodano: 2011-02-18 00:10:48

Ten wiersz przeczytano 1046 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie