Matnia
dla Klemensa
Wplątałeś się w mój smutek
wplątałeś się w radość
W rytm którego wciąż szukam
i w pustkę nad ranem
Ktoś zawsze na drodze
nie wolno go zranić
Jak plaster słodkiego
gdy nie wróciła
ta jedna z pszczół na noc
autor
Agrafka
Dodano: 2021-01-20 13:19:43
Ten wiersz przeczytano 3199 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Ciekawa, piękna refleksja. Pozdrawiam milutko.
Wplątać się łatwo, gorzej z wyplątaniem.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Jak się już wplączesz to czujesz odpowiedzialność za
cały ul...mądra refleksja życiowa...pozdrawiam
cieplutko :)
Tak łatwo się wplątać … zaplątać a potem juz tylko
uwikłanie. Z podobaniem i pozdrowieniem :)
Oj, jak mi się Twój wiersz podoba...
Tak jest, każdy, kto odkrył choć kilka fragmentów
fizjologii miłości, dysponuje już sporą wiedzą na
temat wplątania... I nieważne, czy to miłość do
partnera/partnerki, czy do dzieci.
A pszczółki czasami gubią drogę do ula, szczególnie
młode. Bo te starsze co najwyżej celowo.
U Ciebie zawsze Wiersz :-)
Pozdrawiam serdecznie :-)
Są ludzie, którzy potrafią się tak wplątać, to fakt :)
Pozdrawiam serdecznie +++