Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Matuzalem

dedykuję Halince znad Odry

Niebo ozdobione broszką z żywej miedzi
pod nim obraz maluje się dziwny:
w ogrodzie staruszek samiuteńki siedzi,
choć na drzewach jabłka, ogród jest oliwny.

Zastygł Matuzalem w posągowej pozie,
za cokół pieniek mu służy.
Znać po powadze że myśli o losie,
zmęczoną twarz smętkiem nachmurzył.

A zdaży się czasem, że człek w rospaczy
innymi oczyma spoziera!
Spójrz w takie oczya, a pustkę zobaczysz,
co czucie sercu odbiera.

Tak patrzy staruszek na sepiowe pola,
ostatnim świergotem okraszone lasy,
a w głowie mu kwili tylko ciężka dola,
zimowe zwiastując czasy.

Sam nie wie kiedy zsłabły silne dłonie
i mgielna zasłona spadła na źrenice,
przed odwiecznym władcąschylił kark w pokłonie,
ten zaś rylcem czasu naznaczył mu lice.

Wspomina swą młodość chodzącą po wodzie,
okryte siwizną nadzieje na cuda,
drży, lecz przyczyna nie w wieczornym chłodzie,
a w lęku czy wiosny doczekać się uda...

(koniec części pierwszej...)

dedykuję Orłu

autor

wikok

Dodano: 2005-04-11 14:31:51
Ten wiersz przeczytano 502 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »