Mątwa

Budujące słowa są zawsze cenne,
jedna mątwa to pryszcz, gorzej
jak więcej ich pływa w oceanach.
Pozdrawiam serdecznie Lidko,
tak próbuję się odkleić od beja na dłużej, bo real
tego wymaga i dobrze mi to zrobi, ale jak widać idzie
mi to nie do końca sprawnie...

Mątwy nie wychodzą z ukrycia,
gdy jesteśmy pozytywnie ustawieni do życia.

Fajny, optymistyczny wiersz.
Pozdrawiam i życzę miłego dnia :)

Dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Osso77 miło mi Cię widzieć ponownie. :)
Hmm..., na pierwszy rzut oka może i przypomina
paragon, jak byłaś uprzejma zauważyć i nie sposób się
wyprzeć, że wersy zostały mocno "pocięte". Moją
intencją było poniekąd to, aby konstrukcją wiersz
nawiązywał do "człapiących myśli". Poniekąd tak bym go
czytała na głos, pauzując:

Dręczące / wiją się krętą drogą.
Myśli / człapią / noga za nogą.
Tam / dokąd pójść nie chcesz.

(*) z akcentem na "ó" i "ni-e"
- dla podkreślenia jak bardzo nie chce / obraz
nawiązujący do przekazu Jezusa zapowiadającego śmierć
Piotra Apostoła - fragm. Ew. Św. Jana 21:18

To mątwa / mąci w Oceanie //
(akcent na "ą" w słowie "mątwa" i kolejny na "a" w
słowie "Ocean")

A mątwie / dasz radę / Kochanie
(trzy akcenty: na "ą", "a" - w słowie "radę" i "a" w
słowie "Kochanie")

Ta intonacja oddaje intencję, z jaką wiersz był
tworzony.

Nie twierdzę, że nie można inaczej.
Wyszłam z założenia, że skoro jest to wiersz wolny,
obowiązuje zasada jako takiej dowolności w jego
wersyfikacji, rozmieszczeniu rymów, akcentów.

A co do tytułu (z zasady swoim wierszom nie nadaję
tytułów; zamieszczam je tutaj dla orientacji odbiorcy
/ jako, nazwijmy to "robocze".
Dziękuję Osso, cenię Twoje uwagi.
Pozdrawiam.

Zapis jak paragon, pierwsze wrażenie — niestety, takie
krótkie, cięte zbyt przesadnie, wersy, sprawiają, że
wygląda to dość pretensjonalnie; gdyby tak troszkę
zmienić wersyfikację i dopowiadający niepotrzebnie
tytuł, byłoby całkiem, całkiem.

„Dręczące, wiją się
krętą drogą. Myśli.

Człapią noga za nogą.
Tam, dokąd ty pójść
nie chcesz.

To mątwa. Mąci w oceanie.
Myśli. Mątwie dasz radę,
kochanie”!

;)

Za Anną :)

Zazdroszczę ludziom optymizmu,bo sama czasami go
tracę,serdeczności :)

Budujaco dla kochania.
Pozdrawiam:)

życiowa refleksja...ciekawe ujęcie
Pozdrawiam serdecznie :)

Kto kocha, to i mątwa mu niestraszna... Trafne,
życiowe spostrzeżenia, Lidko. Pozdrawiam
poniedziałkowo:0 B.G.

:) pozdrawiam

dasz radę,
Kochanie- takie słowa budują.

wpadnij do mnie tak dałem odpowiedź do rwącej rzeki
... a burze nie oznaczają kłótni w domu tylko ?????

:) Dziękuję, piękne refleksje. Pozdrawiam mariat,
BeataSz.

Wiele takich można spotkać mątw, a wśród nich parę też
i...
klątw.
Dlatego, gdy wracasz do domu (nawet nieswojego), umyj
ręce i strzepnij wodę, by z rąk, a z nią ewentualnie
podpięte po drodze klątwy.

Dam radę kochanie:)
Nawet największy wróg nie zrani nas
tak mocno,jak nasze własne myśli.
Pozdrawiam ślicznie,miłego dnia życzę:)