Meandry uczuć

I cóż, że dziewczyna piękna niby łania?
Cóż, że mężczyznom na jej widok wnet miękną kolana?!

Dziewczę - w jednego wpatrzone - przeżywa katusze:
Pragnie się oddać duszą i ciałem - on chce tylko duszę.

A ona, w tej niedorzeczności zanurzona po szyję,
myśli: "Dlaczego w celibacie, tak jak mniszka, żyję?!

Ciało me pragnieniem, jak ogniem wciąż płonie,
chciałoby na sobie czuć usta i dłonie,

lecz ten, którego pragnę, odtrąca me ciało,
a wzniosła agape to dla mnie zbyt mało!

Czy tak przez upór mężczyzny mam dożyć starości,
aż zwiotczeje ciało i spróchnieją kości?!

Czy może, pókim jeszcze powabna i młoda,
z innym lec do łoża, nim zwiędnie uroda?!"

Może by się zjawił mędrzec nad wyraz uczynny,
co znalazłby radę dla biednej dziewczyny?

Wszak szkoda jej urody na wstrzemięźliwe życie,
niechby jawnie doznała, czego pragnie skrycie!

autor

em-ka

Napisany: 2008-03-10 Dodano: 2008-06-21 00:02:28

Ten wiersz przeczytano 1282 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie