Z meduzami w tle
Zanim zmeduzią się nam całkiem oceany
wieloryby przestaną śpiewać
dzieci zatrute już w łonie
urodzą się słabe i chrome
z krztą tylko sił
Zanim zniszczymy się do szczętu
miłość zwęzimy do popędu
duszę zdusimy w sobie
niech ktoś mi jeszcze opowie
o pięknie
koralowych raf
Niech ktoś mi słowem zaplecie
gwiazdy
w pachnący kwiecień
i pęk herbacianych róż
Zanim człowiek człowieka
unicestwi
na wieki
pozwólmy sobie poczuć
jak pięknie można być
i żyć
Komentarze (25)
ależ cudowne to twoje pisanie
Witaj,
cudowna refleksja.
Jestem całkowicie z Tobą i Twoimi myślami.
Dziękuję.
Radosnego świętowania.
Serdecznie pozdrawiam.
Smutne:(ale prawdziwe
Pozdrawiam:)
Bardzo ładny wiersz, a piękno warto dostrzegać i
starać się o nie walczyć, by nie zniknęło:)
Pozdrawiam serdecznie Danusiu :)
Jaki piękny byłby nasz świat, gdyby na nim ludzi nie
było. Jak bardzo go niszczymy.
Piękny wiersz. Pozdrawiam. Miłego wieczoru ;)))
Za pozno, dzis to juz nie zycie to wyscig po nie
wiadomo co, pozdrawiam
Bardzo dobry, ambitny wiersz z mądrą refleksją:)
otwartość na piękno
O kurde, bardzo mi się podoba. Tak przesłanie, jak i
konstrukcja i zapis wiersza. Plusuję ;)
Mądra puenta.
Pozdrawiam :)
Poczuć można, tylko na ogół zawsze kończy się to,
puszczaniem słów na wiatr!
:)
Pozdrawiam!
Ukłony!
Bardzo ciekawe refleksja pozdrawiam serdecznie;)
Ku /zielonemu/ u Ciebie. To dobrze. I /zanim/... niech
ten Nowy Rok pokaże, że potrafimy pięknie - dla siebie
i innych:).
Nocne pozdrówki!
Jeszcze żyjmy, może świat przetrwa..Pozdrawiam ..
za anula-2