Melancholia ludzkiego istnienia.

Skąd tyle smutku w oczach mijanej kobiety?
Spuszczonym wzrokiem oziębia chodnik.
Skąd w ciemnym rogu ulicy biorą się biedni?
Niechciani jak w szafie otruty szkodnik.

Skad ta tęsknota w oczach stojącego w oknie dziecka?
Mija trzeci tydzień jak ojciec obiecał wrócić.
Skąd te krawaty, mercedesy i szafirowe diamenty
i śmierć z trzydziestego piętra miejsca pracy?

Skąd w kurzu tyle kurzu ?
Skąd biorą się grzmoty w burzy?
Skąd są te drzazgi?

Dokąd zabrano nam miłość?
gdzie mozna ją kupić?

autor

Dorka

Napisany: 2008-03-25 Dodano: 2008-03-25 23:04:01

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie