Melancholijka
Och jak spragnionym dawnego życia
Słońca zaglądającego poprzez firanki
Po słodko przespanej nocy
Siorbać kakao wprost z filiżanki
Wybiec na deszcz bez parasola
Rozbryzgać kałużę, upaćkać się błotem
Nazrywać kwiatków tak prosto z pola
Ugasić pragnienie z rabarbaru kompotem
Łapać chrabąszcze , zamykać w słoiku
Całować nieśmiało usta dziewczyny
Pić oranżadę kupioną w sklepiku
I prosto z krzaka zajadać maliny
Och jak spragnionym dawnego życia……
autor
Jerryl 25
Dodano: 2019-11-07 21:16:21
Ten wiersz przeczytano 669 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Powracamy wspomnieniami do lat dzieciństwa, kiedy to
było...
Powrotów nie ma. Młodość to najpiękniejsza rzecz na
świecie.
Podoba mi się wiersz.
Pozdrawiam
Piękny czas,choć w tak przaśnym komunizmie.
..no tak ..niestety dopiero teraz widać jaki to był
piękny czas...bardzo dziękuję za komentarze....:)
Zobacz Jeryl - jakie pokoleniowe i po częsci -
ponadpokoleniowe wspołnoty losu i wspomnień. Przyjemny
powrot do szczenięcych lat, w dobrym wykonaniu. Jednak
nad wierszem - warto popracować jeszcze troche, bo ma
ogromny potencjal - nie dokońca wykorzystany.
Pozdrawiam serdecznie:)
Podobasie...
Daje do myślenia.
Witaj.
Ach, beztroskie było to życie, pełne radości,
uśmiechu.
Podoba się wiersz bardzo.
Dobry przekaz.
Pozdrawiam serdecznie.:)
ja zamykałam chrabąszcze w pudełkach po zapałkach.
Miło powspominać.
witam wiersz mi przypomniał moje lata młodości jak po
deszczu na bosaka się chodziło ...można powiedzieć
tylko ...kiedy to było ...pozdrawiam ciepło