Memento mori...

Głowę schylasz pokornie,
posypujesz popiołem.
Za przewinienia żałujesz .
W uszach ci brzmi –
z prochu powstałeś,
w proch się obrócisz.
Słowa przypominają,
że jesteś istotą śmiertelną,
podatną życiowym słabościom.
Nie przewidzisz żywiołów.
Nie przechytrzysz natury.
Jesteś pyłkiem w świecie.
Nie jesteś wszechwładny.
Szanuj siebie i otoczenie.
Ciesz się każdą chwilą,
by była szczęśliwa.
Żyj każdego dnia –
jakby to był ostatni dzień życia.
Przecież nie znamy końca
naszego żywota doczesnego.

autor

@Krystek

Napisany: 2018-02-13 Dodano: 2018-02-14 08:44:06

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie