Meritum kłamsta...

Dla tego, który mnie zabił...

Ironiczny uśmiech
Z chorym błyskiem w oku

Apodyktyczne meritum
Z niezdrowymi myślami

Udaje swojego bliźniego
A w głębi krucze myśli

Zły urok i fatum
Zarzuca na całego Ciebie

I rozaniela się wielce
Że nic Ci się nie udaje

Powtarza to rytmicznie
I w końcu ma Cię w garści

Ty już nie masz swego „ja”
Twoim umysłem włada bies

Po pewnym czasie jesteś warzywem
Pień mózgu już nie pracuje

Diabeł ma już to co chciał
Twoje ciało jest zbędne

Powoli gnije i rozpada się
Wchłonięte przez dominium

Dusza przeszła przez czyściec
I tam już pozostanie na zawsze

Spytasz co się stało?
To takie proste

Powszednia istota zgrzeszyła
Zdradzając swego partnera

Pomyśl lepiej nad sobą
Bo nikt nie ma drugiej szansy

Dlatego tak trudno jest kochać
Ale jeszcze trudniej jest być kochanym

...teraz ja zabije ciebie!

autor

Domena

Dodano: 2005-07-15 00:07:15

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie