Męska czułość

Chmury burzliwe przesłaniały jesienne słońce
Rozterki duszy wrażliwej spędzały sen z powiek kochanka
Nieświadomość jawy i w sercu cierniste kolce niedomówień
Walczyć, walczyć z sobą i odczuciem niepewności jutra

Różnymi obliczami Miłość moja od lat ku Tobie się zwracała
Codziennością spraw przyziemnych, tych każdych, jak wszyscy
Gdzie praca i chleb i rozbite kolana dzieci
Gdzie małżeńska karuzela radości i smutków czasami
Serc naszych miłosnych uniesień, duchowych wzlotów i trzask drzwi czasami nerwową dłonią zamykanych.

Miłość mężczyzny.
Troska o jutro, wczoraj i dzisiaj.
Czasami tak szorstka, nieczuła i zwykła.
Prawdziwa

Teraz, gdy słońce znów świecić nam miało
Gdy uśmiech na twarzy pojawił się szczery
Dłonie kolejny raz mogły się spleść czule
Wyznanie uczuć naszych sens nabierało ponownie...

... coś psuję?

dla siebie

autor

sundam

Napisany: 2007-10-24 Dodano: 2007-10-25 19:12:32

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie