Metro [Nie pytaj...]

.pod urokiem "Metra"

Nie pytaj jak umarła miłość
Schodząc w podziemie metra
gdzie codziennie mknie
tysiące kolejek miliony ludzkich dusz.

Nie pytaj jak żyć
Schodząc w podziemie metra
ja nie wiem nikt nie wie
ja jak inni ciągle pędzę.

Nie pytaj czemu płaczę
Schodząc w podziemie metra
to wspomnienie o Ance i Janie
łzy z oczu mych wyciska.

Nie pytaj o nic
Schodząc w podziemie metra
ale pamiętaj nie zostawiaj
mnie samej Kochanie.

Nie pozwól bym otworzyła oczy
I stwierdziła że nikogo nie ma
nie pozwól bym wstała i poszła
nie zapomnij krzyknąć za mną: "Zostań!"

"Wybudujemy Wieże- wierzę, wierzę wierzę..." (Metro, "Wieża Babel")

autor

Mirror

Napisany: 2007-04-24 Dodano: 2007-04-25 16:20:08

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie