Metropilia city

Tkwi stolica pośród lasów
Zapomniana już za czasów
Których sama nie pamięta
Choć nie brzydka nie przeklęta

Sama zdaje się spokojna
Mała cicha i powolna
Senne noce i dni senne
Takie same i niezmienne

Ludzie są tu jak kamienie
Lecz naprawdę to złudzenie
Oni żyją tak jak miasto
Ona nie śpi więc nie zasną

Z tym że ono umrzeć chciało
To co kiedyś było chwałą
W zapomnienie już odeszło
Zaginęło zmarło przeszło

Ale rodzi się na nowo
By podążyć nową drogą
Sama nie wie czy właściwą
I czy dobrą i szczęśliwą

Boi się że nie docenią
Że ją zniszczą strasznie zmienią
Lecz otwiera oczy swoje
Oczekując z niepokojem

mojemu małemu miastu

autor

Lady Evil

Dodano: 2006-03-27 16:48:00

Ten wiersz przeczytano 941 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie