Mężczyzna z duszą artysty

Mężczyzna z duszą artysty to błędny rycerz i bard zarazem. Wędrowiec zafascynowany światem. Chodzi zawsze
swoimi drogami, gwiazdy liczy na niebie nocami. Czeka na swoją muzę, bez której tworzyć nie może i żyć nie potrafi.
A gdy się zjawi podąża za nią bezwolny
i zauroczony nie pyta dokąd prowadzi.
Miłość przypina mu skrzydła do ramion.
Wolny jak ptak gotowy wzlecieć do gwiazd. To wtedy rodzą się najpiekniejsze dzieła jego życia.
A gdy muza odchodzi spada w
najciemniejsze odchłanie piekieł. Pogrążony w rozpaczy sięga po kieliszek i topi w nim swoje smutki,
rozdrapuje rany, albo tworzy mroczne dzieła przepełnione grozą i smutkiem,
co duszę szarpią na strzępy.
I znów tęskni, czeka, błaga, Weno wróć.




To ja jestem twoim marzeniem,
najpiękniejszym snem.
Myślisz o mnie w noc i dzień.
Tęsknisz, pragniesz, wołasz mnie.
Gdy zasypiasz zjawiam się wśród
twoich snów, by kochać do utraty tchu.
Roztańczona lekka jak wiatr, rozpalam
zmysły muśnieciem warg.
Jestem obietnicą cudownej nocy.
Spełniam pragnienia, fantazje, tęsknoty.
To przy mnie czujesz się jak młody Bóg.
Król świata, Pan życia, władca nieba,
u moich stóp.
A gdy się budzi nowy dzień,
znikam jak piękny sen i nie wiesz czy naprawdę byłam, czy tylko fantazja mnie zrodziła.
To ja twoja muza, weny cień.





To ja jestem zawsze blisko, w każdą noc i dzień. Na dobre i złe.
Biegnę gdy zawołała mnie, spełniam pragnienia twe.
Pocałunkami budzę każdy dzień, a Ty radośnie uśmiechasz się, lecz słowo miłość rezerwujesz dla muzy, co nocą przychodzi bawić Cię. A przecież to ja jestem zawsze blisko. Pomagam, opieką otaczam,
chronię i o Ciebie dbam.
W zdrowiu czy chorobie wciąż przy Tobie trwam. To ja twoja stara żona, wierniejsza od psa.

autor

loka

Napisany: 2020-08-28 Dodano: 2020-08-28 23:07:00

Ten wiersz przeczytano 3964 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie